Groene thee

Long Jing ofwel Dragon Well, is een van de duurste theeën en de meest bekende van China met een DOC-claim uit het Zhejian provincie aan het West Lake meer in Hangzhou. Long Jing is een van de oudste theeën van China.

Sinds de 17e eeuw tijdens de Qing Dynasty kreeg Long Jing een keizerlijke status en is het een tribute tea (Gong Cha). Long Jing werd al genoemd in het oude thee boek “LuYu”. De thee wordt nog steeds aangeboden aan staatshoofden bij bezoek aan China. De naam Dragon Well is vernoemd naar de bron die in het West Lake gebied ligt. Er zijn grote temperatuurverschillen, overdag warm en ’s avonds koud, waardoor de theeplanten langzaam groeien wat de kwaliteit bevordert. Long Jing heeft een zoete en nootachtige, delicate smaak. Tip: zet Long Jing op relatief lage watertemperatuur - niet hoger dan 70 graden - de thee kan snel bitter worden bij hoge temperaturen.

Bi Luo Chun of Pi Lo Chun groene thee ofwel Green Spring Snail uit de provincie Jiangsu is een van de beste theeën van China. Tijdens de Qing Dynastie noemde de bevolking de thee vanwege het sterke aroma “scary fragrance”. De keizer Kangxi gaf het een meer beschaafde naam Bi Luo Chun. De thee wordt gewokt en heeft een fruitige zoete en bloemige delicate smaak met wit donzig uiterlijk. De naam Green Spring Snail komt vanwege de slakvorm waarin de blaadjes worden handgerold.

Lu'an Guapian ofwel Lu'an Melon Seed is een groene thee uit Lu'an City, Anhui Province. Dit is een van de bekendste groene theeën. De thee dankt zijn naam aan de vorm van de theebladeren, die plat en ovaal zijn en lijken op een meloenzaadje. In tegenstelling tot de meeste groene theesoorten die de nieuwe knoppen (2 leaves and a bud) gebruiken bij het maken van thee, gebruikt Lu'an Melon Seed thee alleen het tweede blad (no buds) aan de tak. De nerven van ieder blad worden verwijderd, waarna de bladeren worden gebakken en gevormd om de oxidatie te stoppen en de thee te drogen.

Gedronken door keizers tijdens de Qing Dynastie werd de naam Melon Seed Tea al genoemd in het oude thee boek “The Classic of Tea” en gezien als een tribute tea (Gong Cha)

Omdat de thee wordt gebakken in plaats van gewokt heeft de thee een meer zoete smaak dan gewoonlijk bij groene thee.

Sencha is de meest bekende groene thee van Japan en maakt 80% van de theeproductie in Japan uit. Sencha wordt in verschillende regio’s in Japan geproduceerd. De blaadjes zijn fijn naaldvormig met een lichte umami, grashalm en lichtbittere smaak. Na de pluk worden de blaadjes onmiddellijk gestoomd en daarna tot platte naalden gerold en gedroogd. De 1e pluk in april ookwel ichibancha of shincha genoemd uit de Kyoto regio is de meest bekendste Sencha thee.

Gyokuro ofwel Juweel Dauw is schaduwthee van Sencha, wat betekent dat drie weken voor de pluk van Sencha de thee wordt afgedekt tegen de zon waardoor de bladeren diepgroen kleuren en een iets zoetere smaak krijgen dan Sencha. Meer dan 40% van de Gyokuro wordt geproduceerd in Yame/Fukuoka. Uji-district is de oudste Gyokuro-producerende regio in Japan. Gyokuro is een van de duurste theeën van Japan, mild bitter en wordt 1 x per jaar geoogst. Gyokuro heeft een zoete, fruitige en zware vegetale smaak met lichte umami/ziltige afdronk. Het wordt gezien als een delicate complexe thee.

Om de smaken optimaal uit de thee te halen is het advies de thee op lage temperatuur te zetten. Sencha op 60 graden en Gyokuro of 50 graden.

Matcha wordt gebruikt bij Japanse theeceremonies en is een fijngemalen Gyokuro schaduwthee, vandaar de intens groene kleur. Tijdens het drogen worden nerven en steeltjes gescheiden en worden alleen de bladeren vermalen tot poeder. De smaak is intens, zoet, groene erwtjes en umami. Gezet op 50 graden is de thee het lekkerst, bij hogere temperatuur wordt de thee bitter. De matcha poeder wordt door middel van een speciaal kloppertje (chasun) met het water ongeveer 30 seconden opgeklopt tot een licht schuimige thee. Voordat nerven en steeltjes zijn verwijderd is Matcha dus nog Gyokuro. Zoals bij alle theeën bepaalt het proces de theesoort.